In de Hilverbode van zaterdag 15 mei 1965 verscheen een artikel waarin van vier Bekenaren hun oorlogservaringen vertelden. Alle vier waren ze betrokken geweest bij de verdediging van het land tegen de binnenstormende Duitse troepen. Vijf dagen duurde de strijd in mei 1940, maar na het bombardement op Rotterdam was een capitulatie niet meer te vermijden. Het relaas van die vier toen nog jonge Bekenaren publiceren we op deze website. Wie de tekst heeft geschreven is niet bekend. Vermoedelijke Eduard – Wai -Naaijkens, de toenmalige hoofdredacteur van De Hilverbode.
Deel 1: de introductie.
‘De oorlogsbelevenissen van onze Beekse oud-strijders‘
Dit is het waarheidsgetrouwe relaas van hetgeen in de herinnering van enige onzer oud-strijders is overgebleven uit de chaotische meidagen van het jaar 1940 toen zij op even onverhoedse als brute wijze werden geconfronteerd met de gruwelen van de oorlog die hen als ’n onwezenlijke nachtmerrie was komen overvallen en die hen, vrijwel onvoorbereid, voor de taak stelde, hun verantwoordelijkheid als landsverdediger waartoe zij waren geroepen, metterdaad op te nemen.
Het moet een schokkende ervaring voor hen zijn geweest zich zo plotseling te zien gesteld voor ’n opdracht waarop zij eigenlijk mentaal noch materieel waren voorbereid, daar, met het voorbeeld van 1914-1918 voor ogen, bij de meesten de gedachte had overheerst, dat Duitsland ook nu wel weer de neutraliteit van Nederland zou willen eerbiedigen en dat dus alles wel los zou lopen.
Toen helaas het tegendeel het geval bleek te zijn, was het geen wonder, dat men, toen men tenslotte met de bloedige werkelijkheid te doen kreeg, aanvankelijk door paniek werd aangegrepen en dat men inderdaad enige tijd hard nodig had om dit alles te kunnen verwerken om vervolgens zich aanpassend aan de apocaliptische gebeurtenissen die als ’n lawine kwamen aanrollen, z’n plicht te doen en te proberen ervan te maken wat er onder de gegeven omstandigheden van te maken was.
Wereldbrand
Deze onzalige periode in ’t leven van onze oud-strijders ligt al weer 25 jaren achter hen, maar het lijdt geen twijfel dat, gezien de diepe indruk die de gebeurtenissen waarbij ze zo nauw betrokken waren op hen maakten, de herinnering aan die bange dagen hen ’t gehele verdere leven zal blijven vergezellen.
Nu momenteel overal ter wereld aandacht wordt besteed aan het noodlottig ogenblik waarop destijds de grote wereldbrand uitbrak, lijkt het ons dienstig om ter wille van het kleine brokje plaatselijke geschiedenis dat er in ligt opgesloten, onze Beekse oud-strijders het relaas te laten vertellen van de kleine rol, die zij – zoals het lot nu eenmaal wilde – in dit dramatische wereldgebeuren hebben gespeeld en van de verwikkelingen waarin zij door de oorlogshandelingen verzeild geraakten.