Julius Vroom was de jongste zoon van de rijke familie Vroom uit Bussum (bekend van V&D). Zijn broer Henry, die acht jaar ouder was dan hij, zat in het verzet en werd gezocht door de Duitsers. Daarom werden zijn ouders ondervraagd, maar toen die niet mee wilden werken werden zijn ouders uit huis gezet.
Omdat Julius bang was dat hij opgepakt zou worden vluchtte hij, 17 jaar oud, naar Noord-Brabant, naar Goirle, om onder te duiken bij zijn zus Getrude die getrouwd was met textielfabrikant Ruud van Puijenbroek.
Aanvankelijk woonde hij in villa ‘Het Paradijs’ in Gorp aan de Leij, maar toen hij zich ook daar niet meer veilig voelde vroeg hij onderdak bij de familie Joosten, die in het Jachthuis woonde. Daar werd hij gastvrij ontvangen. Hij leerde er fietsen en paardrijden. Op de fiets kwam hij weleens in Hilvarenbeek en leerde daar mensen kennen, ook mensen die in de ondergrondse zaten.
In oktober 1944, toen de bevrijders naderden, vroeg de Beekse kapelaan aan Julius of hij in kaart kon brengen op welke plaatsen op het Landgoed Gorp en Roovert Duitse eenheden lagen en wat voor wapens ze bij zich hadden. De Duitsers lieten zich namelijk niet zien. De broer van de kapelaan zou op de motor naar het Jachthuis komen om het spionagewerk van Julius op te halen.
Tientallen Britse soldaten gered
Toen de Britse troepen Hilvarenbeek naderden werd het pas echt spannend.
Vader Joosten wilde graag weten of Hilvarenbeek bevrijd was. Hij stuurde Julius met een boodschap op de fiets naar Hilvarenbeek. Toen hij een eindje op weg was kwam een Duitse officier naast hem rijden. Een stukje verder waren Duitse militairen zich aan weerskanten van de weg aan het ingraven en zag hij de lopen van twee antitankkanonnen. De officier vroeg hem waar hij naar toe ging. Julius antwoordde dat hij een boodschap moest doen voor zijn vader. Hij beloofde dat hij heel hard met zijn fietsbel zou bellen als hij onderweg Britse militairen in het oog kreeg.
Enkele minuten later zag hij een grote groep Britse soldaten naderen en in plaats van te bellen waarschuwde hij hen dat een eindje verder de Duitsers in een hinderlaag lagen. Snel doken de Britten in aan weerszijden van de weg in eerder gegraven greppels. Tegen de Engelse officier vertelde Julius waar de Duitsers lagen en wat voor geschut ze bij zich hadden. Dankzij het optreden van deze jonge onderduiker liepen de Britse soldaten niet in de Duitse hinderlaag. Uit dankbaarheid kreeg Julius een Engels uniform cadeau!
Spionneren voor de Britten
Toen Hilvarenbeek bevrijd was door Britse legereenheden, zaten de Duitsers nog in de bossen van Land goed Gorp en Roovert. Tussen deze linies lag het Groot Loo. Omdat Julius zowel bekend was met Gorp en Roovert als met het Groot Loo, werd hij gevraagd of hij alle bewegingen van de Duitse soldaten aan de Britten door wilde geven. Avontuurlijk als hij was vond hij de meest ideale uitkijkpost onder de nok van Groot Loo (nr. 11). Net onder de nok zaten drie smalle ramen vanwaar Julius de Duitse troepenbewegingen goed zou kunnen volgen.
Er werd een radiowagen naar de boerderij gereden en zo kon Julius alle bewegingen die hij zag doorgeven aan de Britse hoofdkwartier in Hilvarenbeek. Op een dag dat er weer heftig heen en weer geschoten werd, viel er een granaat op het dak van de boerderij waar Julius zijn uitkijkpost had. De granaat ontplofte en de granaatscherven vernielden het halve dak. De kat naast Julius had gelegen was dodelijk geraakt door een granaatscherf. Julius had wat schrammetjes opgelopen van stukken dakpan.
De doodstraf voor spionnage
Julius had het vertrouwen van de Britten gewonnen. Die wilden graag Tilburg en Goirle veroveren op de Duitsers maar ook de weg van Goirle naar Poppel. Daarom vroegen ze aan Julius om uit te zoeken waar Duitse eenheden lagen, wat voor wapens ze hadden en waar de Duitsers mijnenvelden hadden gelegd. Samen met een andere onderduiker, Lambert van Opstal, zou hij deze opdracht gaan uitvoeren. Verkleed als boerenknechts zouden ze vrij door de weilanden kunnen lopen. De Duitsers zouden geen argwaan krijgen. En als ze toch gepakt zouden worden zouden ze alles vervijfvoudigen. Vijf tanks zouden er vijfentwintig worden, honderd soldaten zouden er vijfhonderd worden.
De eerste opdracht was een zoektocht naar een Duits kanon ergens in de bossen. Dit kanon opende iedere keer het vuur op Britse stellingen in Hilvarenbeek, maar ze konden het niet gevonden krijgen.
Op en dag vertrokken Julius en Lambert, verkleed als boerenknechts, vanuit café Den Hemel. Ze liepen door akkers en weilanden op zoek naar het kanon. Plotseling werd zwaar vuur op hen gericht. Ze waren ontdekt door de Duitsers. Zo snel ze konden liepen ze, half struikelend en kruipend, terug naar café Den Hemel. Ze waren niet geraakt maar wisten wel waar het zware kanon stond. Direct werd een zogenaamde Churchill-tank in stelling gebracht, die met een paar gerichte schoten het Duitse kanon het zwijgen oplegde.
Bij een andere opdracht werden ze op de grens met Goirle aangehouden en omdat ze zich niet konden legitimeren werden ze meegenomen. Toen ze bij het verhoor de onmogelijk grote aantallen Britse soldaten, wapens en voertuigen ‘verraadden’ werden ze als spionnen ter dood veroordeeld. De volgende ochtend werden ze geblinddoekt tegen een muur geplaatst. De geweren werden in de aanslag gebracht. Nog voor er een schot geklonken had hoorde Julius een ploffend geluid naast zich. Lambert bleek te zijn flauwgevallen. De soldaten probeerden hem rechtop te zetten maar steeds zakte hij in elkaar. Van de zenuwen begon Julius te hard te lachen. De soldaten van het vuurpeloton raakten in discussie en uiteindelijk werden de twee spionnen teruggestuurd naar de commandant. Deze maakte een praatje met de twee jongemannen en hij vroeg hun wat ze zouden doen als ze vrijgelaten werden. Hij kreeg als antwoord: “Naar de Engelsen”. De commandant grinnikte en liet hun gaan!
Julius Vroom overleed op 3 mei 2021, hij was 95 jaar oud.
